Αρχή του Τριωδίου και Εθνικά Μνημόσυνα στη Δερύνεια
Στον μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό των Αγίων Πάντων στη Δερύνεια, τέλεσε τη Θεία Λειτουργία ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κατά την Κυριακή, 13 Φεβρουαρίου 2022, ημέρα ενάρξης της εκκλησιαστικής περιόδου του Τριωδίου, πλαισιούμενος από τον εφημέριο του ιερού ναού Πρεσβ. Ανδρεά Κυριάκου και τους διακόνους Επιφάνιο Παπαντωνίου και Λάμπρο Βαρδάκη. Συμπροσευχόμενος παρίστατο στο ιερό βήμα ο πανοσιότατος Αρχιμανδρίτης πατήρ Χρυσόστομος Κωνσταντίνου.
Με εμπνευσμένο θεολογικό λόγο, ο Πανιερώτατος στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στην ευαγγελική περικοπή της ημέρας, την παραβολή του Τελώνου και Φαρισαίου.
Δύο άνθρωποι εκ διαμέτρου αντίθετοι, που χαρακτηρίζονται από την κοινωνική και επαγγελματική τους ταυτότητα, μεταβαίνουν στον ναό με σκοπό να προσευχηθούν. Αυτό σημαίνει πως, υπήρχε μέσα τους η πίστη στον Θεό, στην ύπαρξη Του και είχαν την πεποίθηση ότι θα εισακούονταν, θα έρχονταν σε διάλογο με τον Θεό για να του αποθέσουν τα προβλήματά τους και να ζητήσουν την χάρη και το έλεος του Θεού.
‘‘Θεωρητικά’’ και οι δύο γνώριζαν τον τρόπο επικοινωνίας με τον Θεό. Ποιος όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να σπάσει το φράγμα μεταξύ του υλικού και αισθητού κόσμου αλλά και της δικής μας υλικής υπόστασης για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε τον αόρατο και αιώνιο Θεό, εισερχόμενοι σε μια πνευματική ατμόσφαιρα;.
Όπως εξάλλου και ο καθένας μας, όταν προσευχόμαστε είτε στην Εκκλησία, είτε ατομικά ή οπουδήποτε αλλού, φανερώνουμε τη βεβαιότητα στην πίστη μας για τη σχέση μας με τον Θεό και θέλουμε να επικοινωνήσουμε με το θείο.
Αυτό βρίσκει στον αντίποδα μερίδα ανθρώπων μεταξύ των σύγχρονων φιλοσόφων και διαφόρων θεωρητικών που λένε στον άνθρωπο –κοίταξε ποιος είσαι σ’ αυτό τον κόσμο και μην ασχολείσαι, άσε την σχέση σου με το υπερβατό.
Το δικό μας προνόμιο, έναντι των δύο ανθρώπων της παραβολής δεν είναι μόνο ότι ήρθαμε στον ναό για να προσευχηθούμε, αλλά περάν από το μωσαϊκό νόμο που είχαν την εποχή εκείνη και αποτελούσε τη θρησκευτική βάση της ισραηλιτικής πίστεως , εμείς επιπλέον σήμερα έχουμε την Εν Χριστώ αποκάλυψη και δεν παραμένουμε μόνο σε λόγους προσευχής αλλά προχωράμε ένα σημαντικό βήμα πέρα απ’ αυτό με το γεγονός ότι μετέχουμε του σώματος και του αίματος του Ιησού Χριστού και λάμβάνοντας αυτά γινόμαστε σύσσωμοι και σύναιμοι με Αυτόν, αλλά και Χριστοφόροι, κατά τον Άγιο Κύριλλο Ιεροσολύμων.(PG 33, 1100A).
Όμως όπως και στην περίπτωση του Τελώνου και του Φαρισαίου, έτσι και για τον κάθε άνθρωπο, η απάντηση του Θεού στα αιτήματά μας, όταν στεκόμαστε ενώπιος-ενωπίον με τον Θεό και δεχόμαστε την θετική ή την αρνητική κρίση του Θεού. Κατ’ αυτό τον τρόπο αναφερόμαστε και στη μελλοντική κρίση όπου θα σταθούμε ενώπιον του Κριτού Θεού, για να κρίνει τον καθένα μας για τον τρόπο συμπεριφοράς του είτε μέσα στην κοινωνία είτε απέναντι στον Θεό.
Χρησιμοποιώντας ένα εικονικό σχήμα ο Μητροπολίτης Βασίλειος πρόσθεσε πως, ο Φαρισαίος είχε την πεποίθηση ότι, είχε το κλειδί του Ουρανού για ‘‘ν’ ανοίξει και να δει αυτά που ήθελε’’. Γι’ αυτό με έπαρση και αλαζονεία, παρουσιάζει τον εαυτό του και τις καλές του πράξεις. Ο Τελώνης αντίθετα με φόβο και τρόμο πήγε στον ναό και στάθηκε πίσω γιατί δεν είχε τέτοια πεποίθηση.
Κι όμως ο Τελώνης είχε το αυθεντικό κλειδί για ν’ ανοίξει τον ουρανό, να συνομιλήσει με τον Θεό, ν’ αποθέσει ενώπιον του Θρόνου του Θεού την αμαρτωλότητα του ανθρώπου καθότι εκπροσωπεί όλους εμάς που ο τρόπος της ζωής μας πρέπει να μας κρατά ενώπιον του Θεού με τον ίδιο τρόπο, το ίδιο ήθος, την ίδια προσευχή που μας προτείνει η Εκκλησία μας και ειδικότερα αυτή την περίοδο του Τριωδίου, στην οποία εισήλθαμε σήμερα, λέγοντας την μόνη προσευχή «Ο Θεός ιλάσθητοί μοι τω αμαρτωλώ». Αυτή αποτέλεσε και το αυθεντικό κλειδί, για ν’ ανοίξει ο Τελώνης τον ουρανό και να λάβει τη χάρη του Θεού και την άφεση των δικών του αμαρτιών.
Ο Φαρισαίος στην αντίπερα κατείχε ‘‘κλειδί’’ αυτό-κατασκευασμένο. Το γύρισε πάνω του και προσπαθούσε ν’ ανοίξει τον εαυτό του. Αντί να αποθέσει ενώπιον του Θεού τον εαυτό του ανοικτό πρόσωπο και να ζητήσει την άφεση, έκλεισε τον εαυτό του και θέλησε να καταδικάσει τους άλλους.
Μπορεί να νηστεύουμε, μπορεί να κάνουμε πράξεις αγαθοεργίας, όμως η τυπολατρεία δεν είναι αυτή που σώζει. Το να θεωρούμε ότι νηστεύουμε και κάνουμε ελεημοσύνη, δεν είναι αρκετό.
Πρέπει μέσα μας να ξεχειλίσει η ταπείνωση και να ζητήσουμε το έλεος από τον Θεό, ν’ αγαπήσουμε τον συνάνθρωπό μας και τότε θα έχουμε και εμείς αυθεντικό κλειδί για ν’ ανοίξουμε τον ουρανό, λαμβάνοντας και εμείς όπως ο Τελώνης την χάρη του Θεού, τόνισε χαρακτηριστικά.
Ευχήθηκε τέλος η περίοδος του Τριωδίου που μας εισάγει σήμερα η Εκκλησία μας, να γίνει και για μας το κλειδί για ν’ ανοίξουμε τον ουρανό και να έχουμε την επικοινωνία μας με τον Θεό.
Πριν την απόλυση, τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο των ηρώων της ΕΟΚΑ 1955-1959 Δημητράκη Χριστοδούλου, Στυλιανού Λένα και Σωτήρη Τσαγγάρη.
Παρέστησαν η Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων κα Αννίτα Δημητρίου, η οποία εκφώνησε τον επιμνημόσυνο λόγο, ο Δήμαρχος Δερύνειας κ. Άντρος Καραγιάννης, βουλευτές Αμμοχώστου, εκπρόσωποι του Στρατού, της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής, η οικογένεια του ήρωα, μέλη του Σωματείου «Δημητράκης Χριστοδούλου» και ευάριθμο εκκλησίασμα.
Στην ομιλία της η κυρία Δημητρίου, εξήρε τη θυσία των άξιων τέκνων της πατρίδας Δημητράκη Χριστοδούλου, Στυλιανού Λένα και Σωτήρη Τσαγκάρη, που θυσίασαν το πολυτιμότερο αγαθό, τη ζωή τους για το υπέρτατο ιδανικό της ελευθερίας. Αναφέρθηκε στη ζωή και τη δράση του ήρωα και των συναγωνιστών του, οι οποίοι έγραψαν τη δική τους σελίδα στη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου παραδίδοντας ύψιστα μαθήματα ηρωισμού, φιλοπατρίας και αφοσίωσης σε υπέρτατες αξίες, ώστε να καταστούν φωτεινά παραδείγματα και πρότυπα, για να διδάσκουν σε όλους μας πως ‘‘θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία’’.
Υποσχόμαστε να κρατήσουμε άσβεστη τη μνήμη τέτοιων άξιων παλικαριών και να μεταδώσουμε στις επόμενες γενιές το φως της θυσίας τους, την αξίας της θυσίας του, να κρατήσουμε άσβεστες αρχές και αξίες, όπως η αγάπη για την πατρίδα και η ελευθερία επισημαίνοντας πως τώρα περισσότερο από ποτέ, με όλες τις προκλήσεις που έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε, χρειάζεται να μας απασχολεί καθημερινά «Τι περισσότερο και όχι τι λιγότερο, θα μπορούσαμε να κάνουμε για την πατρίδα μας» γιατί η αγάπη προς την πατρίδα σημαίνει ευθύνη.
Και ευθύνη έχουμε όλες και όλοι μας έναντι στην πατρίδα, τη διασφάλιση του κράτους δικαίου και του μέλλοντος που θέλουμε να οικοδομήσουμε για εμάς και τα παιδιά μας. Ένα μέλλον ευοίωνο, ειρηνικό, ευημερές και υποσχόμενο, συμπλήρωσε καταλήγοντας.
Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων εντός του ναού, τα οποία στη συνέχεια εναποτέθηκαν στην προτομή του ήρωα στην πλατεία της πόλης.
® Φώτο Μαρίνος Πέτρου
©® pndiaconia.imc. Απαγορεύεται ρητά η χρήση, αναπαραγωγή ή αναδημοσίευσή της παρούσης, ολική ή μερική, χωρίς να έχει χορηγηθεί άδεια από τον συντάκτη.
